Omaro Ebnolĥattabo estis la dua kalifo (ĥalifato) de la islama komunumo. Liaj ĉefaj trajtoj estis grandaj volforto kaj organizkapablo.
Laŭ islama tradicio, la turnopunkto en lia vivo estis vizito al lia fratino Fatemato. Ŝi kaj ŝia edzo, Saido Ebnozajdo (Said’ ebn Zajd), estis fruaj disĉiploj de Mohammad. Iun tagon, kiam Omar estis tuj enironta la hejmon de sia fratino, li subaŭskultis kelkajn frazojn de la Korano. Tiu sperto tuŝis lin tiel profunde, ke li forlasis sian antaŭan sintenon kiel publika malamiko de islamo kaj fariĝis arda defendanto kaj apoganto de la instruoj de Mohammad per sia tuta energio.
Tio okazis en lia 26-a vivojaro, kvar jarojn antaŭ la Heĝiro (Heĝrato). Poste, en Medino (Madinato), li disvolvis sian organizeman karakteron.
Alia feliĉa okazo en lia vivo estis la edziniĝo de lia filino Hafsato al Mohammad.
Post la morto de Abubakro li estis akceptita kiel dua kalifo. Tiam li prenis multajn politikajn decidojn, el kiuj oni ofte mencias jenajn:
º Li donis specifajn regulojn por la neislamanoj en la sino de la islama komunumo.
º Li faris liston (divanon) de la homoj, kiuj rajtis je parto de la komunuma kaso.
º Li fondis armeajn tendarojn (mesrojn), kiuj poste fariĝis grandaj urboj.
º Li starigis komunumajn juĝistojn (kadiojn).
º Li kunordigis la noktan namazon sub la gvido de unu sola imamo en ramadano.
º Li disvastigis heĝiran kalendaron sur la bazo de la araba lunkalendaro.
º Li starigis diversajn punojn (ekzemple, por publika ebrieco, kaj por publika adulto).
Anstataŭ “kalifo” li ekuzis la alnomon “amiralmumenino”.
Abuloloato, kristana servanto de al-Mogirato Ebnoŝobato, provincestro en Basrato, mortigis lin ponarde la 26-an de zulheĝĝato la jaron 23 post la Heĝiro, tio estas, la 3-an de novembro de 644 post la naskiĝo de Jesuo.
Post lia morto, la ses plej fruaj disĉiploj de Mohammad kunvenis kaj elektis Osmanon por tria kalifo.
Laŭ islama tradicio, la turnopunkto en lia vivo estis vizito al lia fratino Fatemato. Ŝi kaj ŝia edzo, Saido Ebnozajdo (Said’ ebn Zajd), estis fruaj disĉiploj de Mohammad. Iun tagon, kiam Omar estis tuj enironta la hejmon de sia fratino, li subaŭskultis kelkajn frazojn de la Korano. Tiu sperto tuŝis lin tiel profunde, ke li forlasis sian antaŭan sintenon kiel publika malamiko de islamo kaj fariĝis arda defendanto kaj apoganto de la instruoj de Mohammad per sia tuta energio.
Tio okazis en lia 26-a vivojaro, kvar jarojn antaŭ la Heĝiro (Heĝrato). Poste, en Medino (Madinato), li disvolvis sian organizeman karakteron.
Alia feliĉa okazo en lia vivo estis la edziniĝo de lia filino Hafsato al Mohammad.
Post la morto de Abubakro li estis akceptita kiel dua kalifo. Tiam li prenis multajn politikajn decidojn, el kiuj oni ofte mencias jenajn:
º Li donis specifajn regulojn por la neislamanoj en la sino de la islama komunumo.
º Li faris liston (divanon) de la homoj, kiuj rajtis je parto de la komunuma kaso.
º Li fondis armeajn tendarojn (mesrojn), kiuj poste fariĝis grandaj urboj.
º Li starigis komunumajn juĝistojn (kadiojn).
º Li kunordigis la noktan namazon sub la gvido de unu sola imamo en ramadano.
º Li disvastigis heĝiran kalendaron sur la bazo de la araba lunkalendaro.
º Li starigis diversajn punojn (ekzemple, por publika ebrieco, kaj por publika adulto).
Anstataŭ “kalifo” li ekuzis la alnomon “amiralmumenino”.
Abuloloato, kristana servanto de al-Mogirato Ebnoŝobato, provincestro en Basrato, mortigis lin ponarde la 26-an de zulheĝĝato la jaron 23 post la Heĝiro, tio estas, la 3-an de novembro de 644 post la naskiĝo de Jesuo.
Post lia morto, la ses plej fruaj disĉiploj de Mohammad kunvenis kaj elektis Osmanon por tria kalifo.
