F

fakih/o
1. Ritjuristo.
Komparu: fekh/o.

fakir/a
1. Malriĉa; bezonanta.
2. Eco de tiu, kiu bezonas Allahon.
3. Eco de tiu, kiu konscias sian bezonon je Allaho.
4. Eco de tiu, kiu praktikas metodan padon al Allaho (tarikaton).
Komparu: derviŝ/o, fakr/o, gani/a.
Noto: Oni ofte trovas la vorton "fakiro" en la senco de "fakirulo".

fakr/o
1. Bezono je Allaho; fakireco.
Komparu: derviŝ/o, fakir/a, gani/a.

fana/o
1. Malapero.
2. Malaperemo, nedaŭremo.
3. Pasema eco de ĉio ekzistanta.
Komparu: baka/o.

fast/o
1. En la islamaj tradicioj ekzistas diversaj fastoj, kiuj estas la materia aspekto de rito nomata saŭmo. Islamo, kiel fakvorto, inkluzivas kvin arkanojn, unu el kiuj estas ramadana saŭmo dum la taglumo de la monato ramadano. Aliaj saŭmoj ne estas arkanoj de islamo, sed nur volonta praktiko; ekzemple, la tagon de aŝurao, aŭ la lundojn kaj ĵaŭdojn de ĉiu semajno.

fekh/o
1. Ritjuro sur la bazo de ŝariato kaj de opinioj de difinitaj juristoj.
Komparu: fakih/o, ŝari/at/o.

fest/o
1. Bajramo.
2. Festivalo, ĉu publika, ĉu privata.

fetn/at/o
1. Malharmonio, ĉu interne de homo, ĉu en interhomaj rilatoj, ĉu en tuta socio. Fetnato povas manifesti sin kiel tenton, provokon, militon, ktp.

fetr/at/o
1. Origina, sekve do pura kaj perfekta, naturo de iu difinita estaĵo.