H

habib/a
1. Amata; kara.

hadis/o
1. Novaĵo.
2. Novaĵo pri ago, diro aŭ aprobo de Mohammad.
Komparu: sonn/at/o.

hadr/at/o
1. Ĉeesto.
2. Ĉeesto de Allaho (ekzemple: kiam homo kontemplas la ecojn / sefatojn / nomojn de Allaho).
3. Ĉeesto en kolektiva zekro-seanco.

haĝĝ/o
1. Granda Pilgrimado, unu el la kvin arkanoj de islamo. Kiu jam haĝĝis, tiu ricevas alnomon "haĝĝulo". Ekzemple: "Sinjoro haĝĝulo, ĉu via haĝĝa moŝto bonvolus estri la namazon?"
Alternativa formo: haĝ/o
Komparu: arkan/o, omr/at/o.

hahut/o
1. La esenco de Allaho. La introversa aspekto de Allaho. La absoluta aspekto de Allaho.

hakik/at/o
1. La esenca realo de ĉiu estaĵo.

hakk/o
1. Realo.
2. Allaho tiom, kiom ĝi distingiĝas disde la estaĵoj (ĥalko).

hal/o
1. Nedaŭra stato sur la vojo al Allaho.
Komparu: makam/o.

halal/o
1. Io, al kio oni povas libere aliri sendepende de difinitaj kondiĉoj.
Komparu: haram/o.

hamd/o
1. Meritita laŭdo.

haram/o
1. Io, al kio oni povas aliri depende de difinitaj kondiĉoj.
Komparu: halal/o.

hasan/a
1. Bela kaj bona.

heĝab/o
1. Vualo.
2. Kapvesto, kiu kovras la hararon, la orelojn kaj la kolon, kaj malkovras la vizaĝon. Ĝi estas simbolo kaj zekro de:
3. La vualo, kiu distingas Allahon disde la estaĵoj.
Komparu: borku/o, ĥemar/o, mahĝub/a, nekab/o.

heĝir/o
1. Heĝrato.

heĝr/at/o
1. Elmigro de Mohammad el Makkato ĝis Madinato.
Alternativa formo: heĝir/o.

hemm/at/o
1. Aspiro, decido.

hezb/o
1. Duono de ĝozo (tio estas, de tridekono de la Korano).
Komparu: nesf/o, robo/o, somon/o.

hoĝĝ/at/o
1. Demonstra argumento kaj referenco.
Komparu: borhan/o.

hoĝĝ/at/al/islam/o
1. Alparolmaniero por ŝiataj alemoj, origine kiel honora mencio, tamen poste kiel posteno en ŝiata hierarkio sub la nivelo de ajatallaho. Oni, teorie, rekonas al ajatallaho aŭtoritaton por eĝtehado, dum al hoĝĝatalislamo tute ne.

huri/o
1. Personaspekta prezento de virinkaraktera parulo de homo aŭ ĝenno en la Paradiza Ĝardeno (ĝannato).
Komparu: golam/o.